امشب شبی نیست که من بر اساس برنامه ریزی دقیق (!) درسیم اجازه وبلاگ نویسی داشته باشم ... ولی یک خط کوچولو برای اظهار وجود که اشکالی نداره ... داره؟ من انقدر اوضاعه درسیم خرابه (بخصوص در مورد امتحان سه شنبه) که فکر نمی کنم اگه قرار به (زبونم لال) افتادن و این صحبت ها باشه ... دو دقیقه بیشتر خوندن فرقی به حال من داشته باشه :( ...
به هر حال این نیز بگذرد ... من که به امید هفته دیگه زندم ... وقتی که درسا و مشغولیاتشون رو برای چند ماه بفرستم مرخصی بدون حقوق (یعنی تا بعد از عید :"> ) و یک دل سیر برم کوه .... از تصورش روحم تازه می شه و انرژی برا درس خوندن پیدا می کنم....
در پناه حضرت دوست همیشه پر از انرژی باشید.