راستی من امروز یک پیشنهاد برای بازیگری تو یک فیلم سینمایی داشتم.......
بنظر شما خیلی هیجان انگیزه؟....بنظرتون شانس در خونم رو زده؟....و دیگه نونم تو روغنه؟.....دیگه یک وبلاگره معروف می شم؟.....پشت عکسام رو براتون امضا می کنم و بهتون ایمیل می زنم....
.....
ولی باید بگم که اصلا برام هیجان انگیز نبود.....حتی یک لحظه هم برای جواب دادن شک نکردم....
شاید من غیر طبیعی هستم...از همون دوران نوجوونی و مدرسه که همه بچه ها خوره هنرپیشه شدن دارم من بدم می اومد......الانم نمی دونم کسی که بهم این پیشنهاد رو داده با خودش چی فکر کرده...آخه یکی از اهالی خانه کاریکاتور بود ...
بهم گفت: شما تو چه زمینه های هنری دیگه کار می کنین و علاقه دارین؟ ... سینما و تاتر چی؟
گفتم: اصلا....فقط در حد یک تما شاچیه علاقمند (به موضوعات حسابی ...و نه از نوع در پیتی !! )..چطور؟
گفت: برای یک فیلم سینمایی برای نقش اصلی دنبال یکی می گشتیم...که چهرش جدید باشه و یک جورایی ما به جامعه سینمایی معرفیش کنیم...
....
واقعا دنیای سینما برای خوداشون خیلی عجیبه...بخصوص ورودی ها و خروجی هاش....
اگه من یک روزی گذرم به این دنیا بیفته ...دوست دارم خودم یک حرفی برای زدن داشته باشم...نه اینکه برای یکی دیگه نقش بازی کنم....برای حرف های یکی دیگه...اگه واقعا حرفی در کار باشه !!
بازیگری رو اصلا دوست ندارم...فکر میکنم در زندگی معمولی به اندازه کافی از اصل خودم فاصله گرفتم ... حالا اگه بخوام به نقش های دیگه ای فکر کنم ... که دیگه هیچی.....
البته این احتمال هم هست تنوع نقش ها برای یک هنر پیشه.... بتونه دیوار خود و منیت رو برای طرف بشکنه...
ولی این ها همه حرف و در حد نظریه هستند ... از اون نظریه ها که باید گذاشتشون در کوزه...و آبشم...ریخت تو جوب !! ( هیچ دردی رو از هزاران درد ما درمان نمی کنن)
چون همچین شغلی ظرفیت خیلی بالایی می خواد....چون به تنهایی خاصیت خود آفرینی داره....(خود به عنوان یک حجاب)....البته این مسئله تا حد زیادی برای همه کارهایی که طرف توشون معروف می شه...وجود داره. نویسنده یا سیاستمدار یا قهرمان ورزشی شدن و ..(البته منظور من مخالفت با موفقیت در مقیاس کشوری و بالا تر که منجر به شهرت می شه نیست....ولی حق بدین که عواقبش بده.. چیز هایی مثل غرور و خود بزرگ بینی و...) ولی بازیگری به نظر من حاد ترینشه... البته نه به حادیه...راس یک حکومت بودن !!
البته من باز اعتراف می کنم که خودم از اون آدم هایی هستم که حاضرم هر کاری بکنم که یک بلیط تاتر باحال پیدا کنم.....و مخلص همه سینما چی ها و تاتری های با حال هم هستم....
و خالصانه بگم تنها چیزی که وسوسم می کنه هنر پیشه بشم....بلیط های جشنواره هاست....