این آهنگ علیرضا افتخاری رو تازه شنیدم ... خیلی دوستش داشتم

ز آتش پنهان عشق، هر که شد افروخته / دود نخیزد از او ، چون نفس سوخته
دلبر بی خشم و کین، گلبن بی رنگ و بوست / دلکش پروانه نیست، شمع نیفروخته
مایه آرام دل، چشم هوس بستن است / از تپش آسوده ست، باز نظر دوخته
آمد و آورد باز، از سر کویش کلیم / بال و پر ريخته، جان و دل سوخته