بازم فراز و نشیب تو جریانات تمرین ...
مربی ای که نمی دونه شاگرداش رو می خواد یا نه ...
شاگردایی که اشتیاق رو تو چشمای مربیشون می بینن ... و می بینن که مربی گری تو خونشه ... و باز می بینن که وقت نداره ... مشغله زیاد داره ...دوستش دارن و نمی خوان مزاحمش باشن ... ولی به بودنش نیاز دارن

رشته دوومیدانی واقعا یتیم هست تو مملکت ما ...
چه می شه کرد؟