امیدوارم این دوران خستگی، شلوغی، بلاتکلیفی و تنش هرچه زودتربگذره
واز پشت این صخره های سخت یک دشت پر از گل زرد نمایان شه و منو برای کسب آرامش به آغوش خودش دعوت کنه ...
امیدوارم تحملم زیاد باشه ... صبرم لبریز نشه ... و یکهو از همه چی و همه کس نبرم و سر به بیابون نگذارم ...
بعد با عشق وآرامش تا بلندترین قله ها رو هم حاضرم بی توقف برم الان تو مسیر سختی هستم که شخصیتم اینجا کامل میشه ... بایداز این تنگه امتحانات و سختی ها به سلامت گذر کنم ...
میرم به قله ...
میدونم ... میبینم اون روز رو ...
دیر و زود داره ولی سوخت و سوز نداره ... :)
No comments:
Post a Comment