سلام :)
اول از همه باید از خدا تشکر کنم ... قبل از هر نا شکری ای ... بخاطر شانسی که تو مسابقات آوردم ... و مدال برنز آسیایی گرفتم :">
بعدش کلی غر بزنم به خودم بخاطر پرش های افتضاحی که داشتم .... خیلی بد بود ... خیلی خجالت کشیدم ... انگار اون روز روز من نبود ... اصلا پاهام مال من نبودن تحت فرمان نبودن ...
خلاصه گذشت ... چقدر روز بعدش دوست داشتم که مسابقه دوباره برگزار بشه ... ولی فرصت ها گذشته بود ...
زندگی هم همینه ... دقیقا همین طوری می گذره ... یکهو چشم وا می کنی و می بینی نوبتت گذشته و از همه قدرتت استفاده نکردی ....
ولی در کل تجربه خوبی بود ... این اولین مسابقه بین المللی من بود ...
روز دوم هم بیشتر به داور ها کمک می کردم ... از اون زاویه هم مساقات جالب بود ...

این دو هفته اخیر ذهن خیلی شلوغی داشتم ... از خدا می خوام که کمکم کنه و بهترین رو تو همه زمینه ها جلوی پام بگذاره ...
مثل مسابقات که من نفهمیدم اصلا چی شد و از کجا شانس آوردم ... اونم تو این موقعیت اصلا انتظارشو نداشتم ... حتی اگه بهترین پرش عمرم رو هم می کردم باز انتظار این مقام رو نداشتم ...
خدایا شکرگزارتم و ازت می خوام تو همه زمینه ها کمکم کنی ...
:X