آقای مهندس مجتبی کاشانی شاعر توانا ... و مرد بزرگی که سهم مهمی در آغاز و ادامه حرکت موسسه خیریه "جامعه یاوری" داشت درکذشت ...
جایش ... و صدایش و اشعارش برای همیشه در جمع خیرین این موسسه خالی خواهد بود ...
هیچ وقت از یاد نخواهم برد صدای رسایش را که همه حظار را به شوق می آورد و به همه امید حرکت میداد ...
صحنه ها یی از مراسم سالیانه این مجمع در فرهنگسرای نیاوران به کوشش او برگزار می شد ... هنر و عشق و موسیقی و خدمت به مردم ... فضایی که فقیر و غنی را به کمک کردن تشویق می کرد .. جمعی که مدرسه سازی را انتخاب کرده بودند و در راه خود خوب پیش می رفتند ... آن روز ها که هر سال تکرار می شد همیشه در ذهنم می ماند ... و شک نمی کنم به قدرتی که یک انسان می تواند داشته باشد برای بیدار کردن عشق درون قلب ها ...
خدایش بیامرزد و روحش شاد.