این نوشته ترانه مجهول داغ دل ما تهرانی ها رو تازه می کنه ... زخمی رو تازه می کنه که شاید نا خواسته ایجاد شده ... ولی بعد همه با هم به عمیق تر شدنش کمک کردیم ... حالا زخم انقدر عمیقه که امیدی به زنده موندن نیست ...
خوب است همه بدانند که چرا باید خارجی ها برای کار در جایی که ما زندگی می کنیم حق بدی آب و هوا بگیرند ... نه فقط بخاطر آلودگی هوا ... این همه بخاطر آلودگی جامعه ماست ... انقدر شلوغ و کثیف که تمیز ترین ها و بهترین ها هم در آن غرق و نا پیدا می شوند ...
اینجا پر از زشتی و خشونت و نا مهربانیست .. و این همه چیزی جدا از وجود تک تک ما نیست .. زشتی درون تک تک ماست که به بیرون تراوش کرده .. و خشونت و کینه ای که سر رسز شده از ظرف تک تک ما ...
چاره این درد را نمی دانم ...اما به گمانم این درد را منشایست درون دل من ...
و درون دل من دردی است که می دانم جز با عشق و رهایی درمان نمی شود ...