راستی ما وبلاگ ها جزو حصر مطبوعاتی هستیم یا نه ;) ... می خوام ببینم می تونم راجع به مسئله به این مهمی حرف بزنم یا نه ...
احساس می کنم در پی شلوغ پلوغی های تهران در روز 18 تیر و جریان آغاجری و آیت الله طاهری دوباره مردم دارن سیاسی می شن ... دوباره میل به حرف زدن در باره سیاست شروع می شه ... میلی که از یک گرسنگی دیرینه ناشی می شه ... میلی که همیشه سرکوب شده ... میلی که هیچ وقت به خوردن غذا منتهی نشده ... میلی که برای من با آمدن آقای خاتمی به اوج رسید ... و و در دور دوم ریاست جمهوری ایشان به قهقرا رفت ... من که دارم به فراز و نشیب ها و بالا پایین رفتن های بی نتیجه عادت می کنم ... فقط به این نتیجه رسیدم که در زمینه ای که هیچ قدرت و نقشی ندارم ... بهتره فقط تماشاچی باشم ... حتی دستام دیگه جون تشویق کردن هم ندارن ...
پس ساکت می شم ... ببینم آشپز این بار چه کرده و ... از بوی حرکت و تغییر به سوی دموکراسی اشتهای من باز میشه و میل به فعالیت پیدا می کنم یا نه ...