زندگی ام بخش بخش است و دوره دوره ....
هر دوره شوری در سر دارم و راهی در پیش ...

پس از لختی سکوت باز اینجارا خوشترین جا می یابم برای سخن گفتن ...
نمی دانم شاید دلم تنها کوشی می خواهد شنوا ...

هیچ نمی دانم ... فقط حسی غریب دارم ... در اوج موفقیت و خوشی دلم گرفته است! ...

دلم بسیار هوای کوه دارد ... و هر چه می روم کافی نیست .. کوهی دور تا تنهایی را بیشتر حس کنی ... بدون تعجیل بازگشت و بی دغدغه ...
آنجا که آخر دنیاست و آغازی دیگر ...
گویی این تعریف مرگ است ...
و یا تعریف هر صبح گاه آنگاه که چشم می گشایی ...
تنها جایی که و تنها زمانی که قلب رهاست ...
آزاد
و آماده حس انوار ...